Op zondag 23 mei 1954 las br. A.W. Langstraat in het zaaltje 'De Verborgen Schat' twee preken: 's-morgens over Jeremia 33:3a "Roep tot Mij" en 's-middags over Jeremia 33:3b "en Ik zal u antwoorden". De preken waren allebei van ds. G. van Reenen. Hoe was het zover gekomen?
Aan het begin van de twintigste eeuw stond het er met het kerkelijke leven in Delft niet al te rooskleurig voor. Hervormd-gereformeerden werden in die dagen geweerd uit de kiescolleges door de confessionelen en de ethischen. Mede door de komst van ds. P. Zandt kwam er in Delft daarom een evangelisatie. Deze evangelisatie kwam op zondag samen in de 'Waalse kerk' en doordeweeks ook wel in gebouw 'Philalethes' aan het Achterom. In gebouw 'Christelijke Belangen' sprak dhr. D. Rustige. Ook de invloed van ds. Paauwe in Delft was aanwezig. Dit resulteerde in vele 'onkerkelijken'', d.w.z. mensen die zich van de gevestigde kerken hadden afgewend. Ook was er in Delft in die dagen nog een zeer kleine Oud Gereformeerde Gemeente (Molslaan). Deze gemeente had haar wortels liggen in de arbeid van ds. A. Verheij (had zich afzijdig gehouden van de vereniging tussen de kruisgemeenten en de christelijke afgescheidenen in 1869)
Ds. P. Zandt (1880-1961)
Pieter Zandt studeerde theologie aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Hij bleek gevoelig voor de ongeloof theorieën van L.N. Tolstoj en G.W.F. Hegel, maar na zijn bekering in 1902 viel hij geheel voor de gereformeerde leer. Zijn levensmotto was: 'Niets uit mij, maar alles uit Hem'. In november 1905 werd Zandt beroepbaar gesteld in de Nederlandse Hervormde Kerk. Hij diende de gemeenten Kamperveen (1906-1909), Loon op Zand (1909-1910) (1910-1915), IJsselmuiden-Grafhorst, (1915-1919), Ede en van 1919-1925 Delft. Hier werden hem de rechten van een emeritus-predikant verleend, omdat hij toen zitting kreeg in de Tweede Kamer voor de SGP. Vanaf 1927 maakte hij ook deel uit van de gemeenteraad van Delft. Ook tijdens zijn emeritaat, ging hij nog voor in talloze kerkdiensten, waarbij hij telkens weer de nadruk legde op het verzoenend lijden en sterven van Christus.
Biografisch Woordenboek van Nederland 4
(Den Haag 1994)
Met de komst in 1934 van ds. J.A. Riekel naar de kleine Christelijke Gereformeerde Kerk van Delft aan de Nieuwe Langendijk, (deze gemeente bestond uit een restant afgescheidenen die niet meewilden met de vereniging met dolerenden in 1892) voelden velen zich aangetrokken tot diens prediking. Men vond in de Christelijke Gereformeerde Kerk van Delft een kerkelijk thuis met een geordend kerkelijk leven waaronder men zondag aan zondag onder een Bijbels gefundeerde boodschap kon opgaan.
Wel was ds. Riekel bezorgd om de ontwikkelingen in het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerk tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1945 kwam er een opvolger voor ds. Riekel naar Delft. Het was ds. J.G. van Minnen. Ook onder ds. Van Minnen bleven velen kerken aan de Nieuwe Langendijk. Het was uiteindelijk zo vol in de kerk dat de kinderen zaten op het trappetje van de preekstoel. Na het vertrek van ds. Van Minnen uit Delft kwam ds. H. van Leeuwen. In een preek zei ds. Van Leeuwen:
"Meer dan ooit leven wij in een tijd van grote onzekerheid omtrent de toekomst, in staatkundig, maatschappelijk en godsdienstig opzicht. Het al meer veldwinnende ongeloof vervult ons hart met grote zorg en spanning, met name als we zien op onze kinderen. Hoe is de stand en de openbaring der Kerk? Kunnen we hierover gerust zijn? Ach, allerwege zien we, bij al het goede, dat de Heere nog geeft, toch een ontstellende vervlakking, een aanpassen van de kerk aan de dienst der wereld."
Inmiddels werden landelijk in het najaar van 1952 besprekingen gevoerd met een aantal vertegenwoordigers van een viertal gemeenten: Huizen, Bussum, Vlaardingen en Hoofddorp en een tweetal predikanten: ds. G. Salomons en ds. G.J. van Vliet. Ds. Van Minnen was namelijk na zijn vertrek uit Delft in Huizen uit het kerkverband van de Christelijke Gereformeerde Kerken getreden. Met bovengenoemde voorgangers en gemeenten vormde hij een kerkverband. De hoop bestond dat er ook andere bezwaarde christelijke gereformeerde gemeenten en predikanten zouden overkomen.
Het overlijden van ds. Riekel.
Maandagavond half zes is hij ten huize van Br. Roos te Naarden, waar hij de laatste maanden van zijn leven heeft doorgebracht, ontslapen. Zondagavond gaf hij Br. Roos nog de psalm mede, die de gemeente moest zingen: Gezegend zij de grote Koning. Zes weken geleden heeft hij in de gemeente Naarden nog het Woord bediend en gedoopt. Toen Br. Roos hem in zijn laatste ogenblikken zeide: "Nog even, en dan gaat U naar huis", gaf hij met klare, duidelijke stem ten antwoord: "Ja" en hij was thuis. Nu ziet hij de Koning in zijn schoonheid als nooit te voren. Hoe hartelijk kon hij van zijn Koning getuigen, en hoe eenvoudig kon hij de dingen van het geestelijke leven vertolken! Br. Riekel is een man geweest met singuliere gaven. Man van beginsel, zowel in de politiek als in zijn kerkelijk leven, is hij velen ten zegen geweest.
Krachtig profetisch getuigenis binnen de kerk is en blijft nodig. De synode van 1953 van de Christelijke Gereformeerde Kerken geven hieraan gehoor door middel van een Kanselboodschap. Helaas gingen veel zorgwekkende ontwikkelingen toch gewoon door. In 1966 werd daarom door een groep predikanten de Stichting 'Bewaar het Pand' opgericht.
Waar het om ging:
De noodzakelijkheid van wedergeboorte en dagelijkse bekering, zoals Gods Woord en de belijdenis daarover spreekt.
De prediking van Christus in al Zijn noodzakelijkheid, algenoegzaamheid en dierbaarheid, met daaraan onlosmakelijk verbonden de vraag: hoe functioneert Christus door de Heilige Geest en het Woord, in het hart?
Kerkelijk eenheid zoeken, namelijk het één zijn uit het Johannes Evangelie: dat zij allen één zijn in de prediking van Jezus Christus en Dien gekruisigd, waarop de Nieuw Testamentische kerk gebouwd zal worden.
Vasthouden aan de kernwaarheden van het christelijk geloof, ook als het gaat om Bijbelvertaling en liturgie.
Waken tegen wereldgelijkvormigheid. Het gaat om de praktijk: de beleving van het antwoord op de vraag in de catechismus: "Waarom wordt gij een christen genaamd?"
In Delft besloot men ds. Van Minnen uit te nodigen. Op Hemelvaartsdag 27 mei 1954 waren allen bijeen in de Waalse Kerk van Delft, en ging ds. Van Minnen voor in de bediening van het Woord. Na de dienst legde hij uit waarvoor men bijeen gekomen was:
"Om een gemeente te stichten waar de prediking zuiver naar Gods Woord wordt gebracht, te leven naar de inzettingen des Heeren, onderhoudende de Drie Formulieren van Enigheid en de Dordtse synode, de bediening van de sacramenten te houden zoals Gods Woord dit eist, en de tucht naar vermogen te handhaven."
Vanaf 1971 kwam men steevast samen in het gebouw 'De Open Deur' (Achterom 88). In het najaar van 1985 ging onverwachts de langgekoesterde wens in vervulling. Per 6 januari 1986 werd de gemeente voor eigendom van het gebouw 'De Open Deur.'
Na het overlijden van de predikanten ds. J.G. van Minnen en ds. G. Salomons bleef br. A.W. Langstraat de gemeente dienen als lerend ouderling. Dit mocht hij doen totdat zijn gezondheid dat in 1991 niet meer toeliet. In 1993 is hij overleden. Toen besloten in 1994 de laatste twee ouderlingen zich aan te sluiten bij de Gereformeerde Gemeente van Delft aan het Oosteinde. Qua prediking werd namelijk veel verwantschap met dit kerkverband ervaren.
Een gedeelte van de gemeente besloot echter verder te gaan als beheerstichting. Men kwam zondag aan zondag samen om een preek te lezen. Deze situatie heeft geduurd tot 2014. De laatste leden sloten zich alsnog aan bij de Gereformeerde Gemeenten. In 2008 was inmiddels besloten om een groot aantal boeken van de kerk te schenken aan de Theologische School van de Gereformeerde Gemeenten in Rotterdam en ook om een boekje te schrijven over de geschiedenis van de gemeente. In 2010 was dit boekje 'De Open Deur' gereed en werd in 2011 uitgegeven. Tot grote blijdschap van het bestuur werden hierop verschillende bemoedigende reacties ontvangen uit diverse kerkelijke richtingen. Het kwam uiteindelijk zover dat besloten werd doordeweeks predikanten te laten voorgaan.
Nadat het bestuur vernieuwd en uitgebreid was ging men in het voorjaar van 2012 hiermee van start en deze diensten mogen tot op de dag van vandaag worden voortgezet. Het doel was om de Bijbelse boodschap ook aan deze plaats, in Delft te kunnen behouden. De stad Delft is namelijk sinds de jaren 80 en 90 sterk geseculariseerd en dat geeft grote zorgen. Bij de laatst gehouden verkiezingen in 2018 kwam Groen Links als de grootste uit de bus in de Delftse Gemeenteraad, gevolgd door andere seculiere partijen zoals STIP en D66. Van enige zondagsbeleving op christelijke wijze is al sinds jaar en dag geen sprake meer.
Gelukkig hoeven mensen de kerk niet in stand te houden, daar zorgt de Heere wel voor. In een stad als Delft is het evenwel een zegen dat er nog kerkdeuren open gaan op zondag en/of doordeweeks. Aan het Achterom houden we maandelijks nog een doordeweekse dienst.
Het huidige bestuur bestaat uit:
ds. K. Visser, predikant Christelijke Gereformeerde Kerken
ds. A.A. Egas, predikant Christelijke Gereformeerde Kerken
J. Dijkshoorn, Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland
G. Deijs, meelevend Gereformeerde Gemeenten
B. Lodewijk, Gereformeerde Gemeenten
E. Lodewijk, Gereformeerde Gemeenten
