Jacob Gerardus van Minnen (1900-1971)

Is dat alles waar wat u zegt? 

''Zien is nog geen hebben''

"De uitdrukking 'zien is nog geen hebben' wordt (zoals we reeds aanstipten) veel en juist dan als antwoord gebruikt op het getuigenis van iemand, die iets van zijn geestelijk leven meedeelt. En die iemand staat volgens de antwoord-gever nog maar als een 'bekommerde ziel' voor 'de grote zaak.' We zeggen nogmaals dat we deze uitdrukking noch vinden in Gods Woord en noch in Gods Woord iets vinden, waarin deze uitdrukking rechtvaardiging vindt om als antwoord te dienen tegen die z.g. bekommerde zielen. Het woord zien heeft juist in de Heilige Schrift rijke betekenis, als het gaat over het geestelijk geloofs-zien. Ik denk hier aan het heerlijk getuigenis dat de Heilige Geest geeft in Hebreeën 11 aangaande Mozes. Hoe deze door het geloof geweigerd heeft een zoon van farao's dochter genaamd te worden

"Verkiezende liever met het volk Gods kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonden te hebben, achtende de versmaadheid van Christus grotere rijkdom te zijn, dan de schatten van Egypte, want hij zag op de vergelding des loons." 

Zouden we soms tegen Mozes moeten zeggen: zien is nog geen hebben? Ik zou liever zeggen: zulk een zien is zo'n kwaad ding nog niet en als je zo mag zien heb je wel wat. Dan heb je geestelijke geloofsogen en functionerende geloofsogen en dat is een kostbaar genade-bezit. En die had Mozes en daardoor zag Mozes. En dat zien was een getuigenis van zijn hebben, namelijk van het zaligmakend-functionerend geloof. En door dat geloof zag hij op de vergelding des loons, kon hij Egypte en z'n cultuur en cultuurschatten loslaten; kon hij om het eens in onze sprake te zeggen: er van af zien te promoveren in de hoogste Egyptische wetenschappen; kon hij een wederspannig volk leiden, een volk dat misschien nooit begrepen heeft, wat hun grote leider (en lijder) daarvoor heeft moeten loslaten; kon hij met een volk verkeren dat van huis uit een herders-volk - nu gedegradeerd was tot steenbakkers." (..) 

"Ja, maar ik sta nog voor eigen rekening! Dat zegt soms juist één, waarmee God in en door genade begonnen is. Zeker, het kan zo zijn. Of het schijnt zo in de waarneming van donkerheid en strijd in eigen hart. Maar dat wil niet zeggen, dat het zo bij een aldus klager of klaagster is. Zeker, en sta er veel naar om te weten dat de rekening vereffend is. Dat is een grote troost, die de grote Trooster, de Heilige Geest u schenken kan. Vooral in de weg van het gebed. In: een gebed om een gebed. Maar 't begint niet met de wetenschap dat de rekening vereffend is. Wel met het kindschap dat leert: "vergeef mij al mijn zonden." Met het kindschap beschreven in Gods Woord: "Tenzij gij niet wordt als een kindeke." 't Grondwoord nepioi bedoelt hier: een kind dat amper lopen en praten kan. Hoe schoon; hoe aantrekkelijk! Moeder hoort dat gebrabbel, dat gestamel van die kleine wel; en begrijpt wat het daarmee bedoelt. Ook vangt ze het waggelende kind vaak op als 't dreigt te vallen. Dat is: de Heere hoort en verstaat het gestamel van de allerkleinste en zwakte zijner kinderen. En Hij strekt zijn handen uit, als dat kindeke klaagt en roept: "schraag op dat spoor mijn wankelende schreden. Hoe schoon die taal, dat gebroken taaltje uit een gebroken hart."

J.G. van Minnen

"Wanneer dus Gods kind door het geloof uit de bediening van de Heilige Geest geestelijk ziet (wat dan ook en in welke graad dan ook) gaat het niet op de antwoorden met: "Zien is nog geen hebben." Het is zelfs zo: Het waarachtig zien door ontdekkend genadelicht van onze zonden en schuld; van onze onheiligheid en Gods heiligheid; van onze onwaardigheid en doemwaardigheid, dat is ook hebben. Geen hebben van blijdschap, rust, zekerheid en vrede, maar het hebben van smart, onrust, onzekerheid en onvrede. Dat leert roepen om het hebben van vertroostende, rust - vrede - en blijdschap gevende genade. Uit zulk zien en hebben wordt de noodroep geboren; of er nog en weg is om die straf te ontgaan en weder tot genade te komen. Zie, dat roept alleen hij of zij uit die zijn schuld, nood, kortom zijn ellende bevindelijk ziet door het hebben van ontdekkende genade. Van zulk zien en hebben weet de wereld niets; ook de godsdienstige wereld niet die zonder God leeft."

"We keren ons tegen onbelijnde, vage, weinig zeggende uitdrukkingen, ook al hebben ze een zeker burgerrecht gekregen in het kerkelijke leven. Uitdrukkingen die zo vaak pronkerig en pralerig, groeiend van hoogmoed en zichzelf strelend gezegd worden. We keren ons daartegen, omdat ze juist 't openbaren, 't belijden van 't geloofsleven zo trachten te fnuiken. Omdat deze en meer andere 't leven laten verzanden in een dood-vakjes systeem. In een aan-deze-zijde-van-het -graf-af-systeem. We durven te beweren dat 't zelfs aan de overzijde gelukkig niet af en klaar zal zijn. 't Zou een dorre en dode boel zijn, als er voor Gods gunstelingen in de hemel niets meer viel te beleven, als ze zo iets als geheel klaar waren, dat er niets meer bij kon. Gods genadewerk in een zondaar brengt hier niet tot een diploma- of doctorsbul. Hier komt ge nooit door het examen in de zin van afgestudeerd zijn. Het ware geestelijke leven wordt steeds meer een beoefening van 't "als ziende de Onzienlijke", van 't grijpen door 't geloof van de vaak onbegrijpelijke God in Zijn wegen met ons. Het wordt steeds meer een kleiner worden in onszelf, naarmate we door 't geloof meer mogen zien en hebben van Gods grote genade in de Heere Jezus Christus. Want 't geloofs-zien verbindt met de bron van alle genade en zegen. En als je dan zo arm bent in je zelf - wat heb je het dan goed, als je door het geloof mag zien op die rijke Middelaar Gods en der mensen. "Zal Hij ons niet alle dingen met Hem schenken?" "Ik zie de poort wijd openstaan." Dan ben je waarlijk toch geen arme drommel of beklagenswaardige stakker."